कविता : आशावादी

मी एक आशावादी मनुष्य आहे... 

जीवनात ज्याच्या सर्वाधिक दुःखच आहे...

असे जरी असले तरी,

मी आशेवरच तृप्त आहे...

मी एक आशावादी मनुष्य आहे...

चार दिवसांचे सुख

बाकी सारे दुःख आहे...

पण त्या सुखांची आठवणच

जगविण्यास मला खूप आहे...

मी एक आशावादी मनुष्य आहे...

बुडताना अजस्त्र लाटांमधूनी

काडीचाही मज आधार आहे....

वेळ गेल्यावर का होईना होईल सर्व ठीक,

देवाचाच मज आधार आहे...

मी एक आशावादी मनुष्य आहे...

आशावादी मनुष्य मी,

आशाच माझे बळ आहे...

अंधारातून मार्ग आक्रमताना,

आशेच्या किरणांचीच साथ आहे...

मी एक आशावादी मनुष्य आहे...

आशेच्या त्या किरणांसंगे

आशेचा सुर्य रेखाटतो आहे...

त्या सुर्याने तम संपावे

हीच एक आशा आहे...

मी एक आशावादी मनुष्य आहे...

      -  जयराज

कविता : सहज

जो बोलतो तुझ्याशी हृदयाने,
डोक्याने त्याच्याशी बोलू नको ।
सहज सांगतो गोष्ट ही सखे,
साधी समजून विसरु नको ।।

तू एक मुलगी आहेस (हा कमीपणा नाही, तर वास्तव आहे),
त्यातून खूप सुंदर आहेस ।।

डोळ्यात तुझ्या पाहून आसवे,
आधार खांदे बरेच येतील ।
पण एक लक्षात घे प्रिये,
शुध्द भावना त्यात किती असतील? ।।

समजून घे त्या आसवांचीही व्यथा,
आणि जमल्यास ते देणाऱ्याचीही कथा ।।

तुला मिळाला आधार जरी,
तो एकटाच झुरत असेल ।
डोळ्यांत तुझ्या अश्रुंच्या सरी,
तो ही एकांतात रडत असेल ।।

अनंत भावनांचे सार हे आसू,
दाटूनी का डोळ्यात आले? ।
बघ बोलून एकदा त्याच्याशी,
शब्द का तुझे मुके झाले? ।।

संवादाने अंतर मिटते,
विसंवादाने नाती ।
ज्याने केले प्रेम तुझ्यावर,
त्याची न व्हावी माती ।।

    - जयराज