मंगळवार, ६ सप्टेंबर, २०१६

कविता : गणेश-स्तवन



आठवता तुझ्या आगमनाचे
काया मना अन् वाचे
तरंग उठती प्रेमाचे
स्वागत करण्या प्रथमेशाचे || ||

त्रिखंडाचे आपण राजे

हृदयी आमुच्या नित्य विराजे
त्रिभुवनात डंका वाजे
नमन स्विकारावे गिरीजात्मजे || ||

तुझे भास पावसाचे

नित्य सोबत असण्याचे
वाढवी बळ या मनाचे
नाम स्मरता लंबोदराचे || ||

भक्तांवर करीशी माया

ठेविशी कृपेची छाया
हा भव-सिंधू तराया
दाखवा मार्ग हे गणराया || ||

द्यावे आम्हांसी अंतर

मागणे हेची निरंतर
मन रमे अवांतर
पुजिता गजानन चिरंतर || ||

चौदा विद्येचे आगार

चौंसष्ट कलांचे माहेर
दूर पळवी विकार
नाम सार्थ विघ्नेश्वर || ||

किती करावी गणती

किती वर्णावी महती
शंख चक्र गदा हाती
रुप साजे गणपती || ||

असे वात्सल्याचा परिपाक

चालवी कालचक्राचे चाक
दावण्या आसुरांसी धाक
प्रकटले अष्ट-विनायक || ||

रिद्धि-सिद्धीचा तू दाता

सकल विश्वाचा त्राता
बुद्धि शक्तीची समता
तुज ठायी एकदंता || ||

पिता असे कैलासपती

जगत् जननी पार्वती
बंधू कार्तिकेय होती
विकट थोर कुटुंब किती || १० ||

जग जयघोष बोले

मूषक डौलात चाले
पाहूनी रम्य ते सोहाळे
गणेशभक्त धन्य पावले || ११ ||

जयराज 

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा