कविता : शंका

माझ्या पसंतीचीही माझ्या मनास,
"शंका" आता येत आहे ।
सोने समजून पितळास,
मी का पूजत आहे? ।।१।।

"संशयी" तर आधीच मज,
पितळाने ठरविलं होतं ।
अश्रूंतून चमक दावून,
आप्तांसही चकविलं होतं ।।२।।

पितळास ईच्छा, सोने होण्याची,
नव्हती ती जाण, स्वतःच्या अस्तित्वाची ।
प्रकाशापेक्षा आवड, झगमगाट अनुभवण्याची,
अंतरंगापेक्षा बाह्यरूपावर भुलण्याची ।।३।।

पितळ म्हणे, "मीच शुद्ध",
"नजर असे, तुझीच अशुद्ध" ।
"सोन्याच्या गुणांशी, माझा काय संबंध?",
"नसावेत मजवर, सोन्याचे निर्बंध" ।।४।।

चकाके कितीही पितळ जरी,
सोनाराची नजर, पारखी भारी ।
"शंका" घेउनी पितळावरी,
सोनार तयांस, दूर सारी ।।५।।

---- जयराज