कविता : तुझे जाणे

तू निघून गेलीस, अन् खरं सांगू?

दुसऱ्या कोणासही आता, पहावसंही वाटत नाही ।

अन् तू होतीस तेव्हा तरी, आठवतं का तुला?

दुसरी कोणी मला, दिसतंच नव्हती ।।

आहे माहित मजला, तू आता माझं, तोंडही पाहणार नाही ।

म्हणून मग मीच ठरवलं, तूला माझं, तोंडच दाखवायचं नाही ।।

नसतील दिसल्या माझ्या तुजला, खऱ्या भावना,

वाटले असतील बोलही माझे, तुजला कठोर ।

पण होत्या चुकाच तुझ्या, इतक्या गंभीर,

जाणिव तुजलाही व्हावी म्हणून, व्हावे लागले मला कठोर ।।

चूक नव्हती ती तुझी, होता तो विश्वासघात ।

अजूनही तूला न कळे हे, राहिलीस वेड्या भ्रमात ।।

कृतींचा तुज पश्चाताप नाही,

उघड झाल्या त्या, त्यांचं वाईट वाटलं? ।
मर्यादा, बंधन सोडून वागणं,
माझ्या काळजीचं तू, "संशयी" भांडवल केलं ।।

बळावत नसतो संशय, कृतींच्या खताशिवाय ।
मोकळ्या संवादाची औषधी फवारणी, त्यावर एकमात्र जालीम उपाय ।।

माझ्या आठवणी तुजसाठी, केवळ दुःस्वप्न अन् कठोर बोल ।
सोयिस्करपणे विसरलीस माझे, हळवे अन् प्रितीचे बोल ।।

वागली-बोललीस तू कशीही मजसवे ।
मजसाठी तुझ्या मात्र, केवळ सुख आसवे ।।

नसतात गं केवळ, मुलींचीच मनं हळवी ।
असतात काही मुलंही अशी, चुकीस कठोर, पण मनाने हळवी ।।

तूला दाखविता येतात अश्रू, मजसाठी तेही समाजमान्य नाही ।
हलके करायचो मन तुजपाशी, आता तर तोही आधार नाही ।।

आठव साऱ्या घडल्या घटना,
किती केलीस माझी कुचंबना ।
ठेवला तरी मी तुजवर विश्वास,
नाहीच पटले तुझ्या ते मनास ।।

चूकच तूला कळली नाही, मग माफिचा शब्द तरी कुठून येणार? ।
आधी डोळे झाकून दरीत ढकलणार, मगच माझा विश्वास मानणार? ।।

अपेक्षा केलीस तू मजकडून, सतत समजूतदारपणाची ।
आठव कितीदा केलीस कदर, तू माझ्या मनाची? ।।

माझ्या माफिचा अर्थ तूला, तुझ्या अहंकाराचा विजय वाटला ।
ईथेच झाली गफलत तुझी, नात्यांचा तूला भाव न कळला ।।

आता मी एकटा नाही ।
तुझ्या आठवणीं सोबत राही ।।

इतकंच कळलं तुझ्या जाण्याने ।
कोणासही न निवडले, मजसाठी विधात्याने ।।

तूला वाटेल कोणीही चांगला, आता मजपेक्षा ।
न वागशील त्यासवेही असे, हीच मज अपेक्षा ।।

---- जयराज